برخیز که غیر از تو مرا دادرسی نیست

                                        گویی همه خوابند ، کسی را به کسی نیست

آزادی و پرواز از آن خاک به این خاک

                                        جز رنج سفر از قفسی تا قفسی نیست

این قافله از قافله سالار خراب است

                                        اینجا خبر از پیش رو و باز پسی نیست

تا آئینه رفتم که بگیرم خبر از خویش

                                        دیدم که در آن آئینه هم جز تو کسی نیست

من در پی خویشم ، به تو بر می خورم اما

                                        آن سان شده ام گم که به من دسترسی نیست

آن کهنه درختم که تنم زخمی برف است

                                         حیثیت این باغ منم ، خار و خسی نیست

امروز که محتاج توام ، جای تو خالیست

                                         فردا که می آیی به سراغم نفسی نیست

در عشق خوشا مرگ که این بودن ناب است

                                         وقتی همه ی بودن ما جز هوسی نیست

 

هوشنگ ابتهاج