دلم به بوی تو آغشته است

سپیده دمان

کلمات سرگردان بر می خیزند

خواب آلوده دهان مرا می جویند

تاز ازتو سخن بگویم

کجای جهان رفته ای

نشان قدم هایت

چون دان پرندگان

همه سویی ریخته است

باز نمی گردی می دانم

وشعر

چون گنجشک بخار آلودی

بر بام زمستانی

به پاره یخی

بدل خواهد شد